اهمیت غذا خوردن همراه خانواده و اختیار دادن به کودک در انتخاب غذا و میزان آن

تحقیقات نشان می‌دهند که غذا خوردن همراه خانواده – صرف نظر از تعداد اعضای خانواده – مزایایی فراتر از لذت غذا خوردن در کنار خانواده برای کودک شما به همراه دارد.

تحقیقات نشان می‌دهند که خوردن غذا همراه خانواده اغلب برای داشتن یک رژیم سالم‌تر و کاهش خطر ابتلای کودک به اضافه وزن در سنین نوپایی و سال‌های پیش از مدرسه، بسیار مؤثر است. بسیاری از والدین می‌دانند خوردن غذا در کنار خانواده برای پیوند عاطفی میان اعضای خانواده لازم است و موقعیتی آرام و سرگرم‌کننده برای آموزش عادات غذایی سالم و آداب غذا خوردن به کودکان فراهم می‌کند. وقتی کودک در دوره تغذیه تکمیلی در حال توسعه تعداد و تنوع غذاهایی است که می‌خورد، ایجاد یک الگوی مناسب برای وعده‌های غذایی به او کمک می‌کند.

مهم است غذا خوردن برای کودک تجربه‌ای خوشایند و دلپذیر باشد. اکنون زمان بسیار خوبی برای به کار بردن سبک‌ها و تکنیک‌های تغذیه‌ای مناسب است تا اطمینان حاصل کنید که شما و خانواده شما محیطی را ایجاد می‌کنید که از اصول تغذیه مؤثر پیروی می‌کند.

بایدها و نبایدها پیرامون غذا خوردن دسته جمعی ساده و بی استرس

باید غذا خوردن به‌صورت خانوادگی را در اولویت قرار دهید. روی یک میز و در کنار هم غذا بخورید و تا جایی که امکان دارد سعی کنید همیشه در یک زمان مشخص غذا بخورید و پرستار و یا هر کسی که در نگهداری از کودک به شما کمک می‌کند را نیز ملزم کنید تا از این قاعده زمانی پیروی کند .

نباید اجازه دهید که کودک این موقعیت را از دست بدهد. اگر شرایط به گونه‌ای باشد که او تازه غذا خورده است او را کنار میز بنشانید، اگر علائم گرسنگی از خود نشان داد سعی کنید با تهیه غذاهای کوچک و انگشتی او را در غذا خوردن خانوادگی مشارکت دهید. لقمه‌های کوچک میوه‌های نرم و یا سبزیجات پخته شده یک پیشنهاد مناسب دیگر برای فراهم کردن نیازهای تغذیه‌ای کودک است. اگر گرسنه نیست، او را تحت فشار قرار ندهید. اجازه دهید او کنار میز بنشیند و خوردن غذای سالم توسط خانواده را تماشا کند.

باید اطمینان حاصل کنید که کودک شما راحت نشسته است و غذا خوردن را به یک تجربه مثبت و خوب تبدیل کنید.
نباید کودک خود را در موقعیتی قرار دهید که نتواند غذا خوردن سایر اعضای خانواده و غذاها را ببیند.
باید اطمینان حاصل کنید که کودک می‌تواند شما و سایر اعضای خانواده را که الگوی او برای عادات غذایی هستید، ببیند.
نباید غذای خود را با عجله و استرس بخورید.
باید غذاهایی سالم برای کودک و سایر اعضای خانواده فراهم کنید.
نباید میان‌وعده‌های ناسالم، نوشیدنی‌های قندی و سایر شیرینی‌جات را روی میز قرار دهید.
باید با کودک و سایر اعضای خانواده ارتباط برقرار کنید. مکالمه‌های با نشاط، ارتباط چشمی و لبخند زدن والدین به یکدیگر و کودکان، یک تجربه شیرین را برای همه شما به ارمغان می‌آورد.
نباید تلویزیون را روشن و یا سر میز غذا از سایر وسایل ارتباطی مثل موبایل و تبلت استفاده کنید.

شخصیت تغذیه‌ای شما چگونه است؟

اکنون که فرزندتان همراه شما غذا می‌خورد، به راحتی می‌تواند الگوهای نامناسب غذا خوردن را ببیند و جذب آن‌ها شود. شخصیت تغذیه ای والدین که بر روی عادات تغذیه ای کودک موثر است، همگام با پدر و مادر شدن شکل می گیرد. پس بهتر است به چگونگی ارائه غذا بیشتر از اینکه چه غذایی به کودک ارائه می‌شود، توجه کرد.
مطالعات علمی تأثیر مثبت تکنیک‌های تغذیه مؤثر را نشان داده‌اند. والدین تصمیم می‌گیرند چه غذای سالمی را و در چه زمانی به کودک ارائه دهند و کودک تصمیم می‌گیرد که چه مقدار غذا بخورد. علاوه بر این، والدین هستند که یک فضای آرام و آموزنده و در عین حال مثبت و سرشار از همکاری و تعامل را برای کودک فراهم می‌آورند و هیچ فشار و اجباری در آن جای ندارد. باید به نشانه‌های گرسنگی و سیری کودک توجه و به آن احترام گذاشته شود. 
شما خود را جزو کدام یک از این چهار شخصیت‌ تغذیه‌ای می‌دانید؟

بخشنده و افراطی
ویژگی‌های تغذیه‌ای: به نشانه‌های سیر یا گرسنه بودن کودک توجه نمی‌کنید و نگران متعادل بودن یا سالم بودن غذایی که به کودک می‌دهید نیستید. اگر کودک شما یک بطری داشته باشد، آن را کامل پر می‌کنید. شما یا فرزندتان در حین غذا خوردن تلیویزیون تماشا می‌کنید یا از تبلت و موبایل استفاده می‌کنید و با یکدیگر ارتباط برقرار نمی‌کنید. تمایلی ندارید غذاهای قندی یا ناسالم را محدود کنید.
نظر متخصصان: این شخصیت تغذیه‌ای که بخشنده نامیده می‌شود، توصیه نمی‌شود. تحقیقات نشان می‌دهد که این نوع شخصیت تغذیه‌ای با کیفیت پایین رژیم غذایی و وزن بیشتر در کودکان مرتبط است.

محدود‌کننده
شخصیت تغذیه‌ای: مقدار غذایی را که فرزندتان می‌خورد، کنترل می‌کنید و مراقب هستید بیشتر از نیازش به او غذا ندهید.
نظر متخصصان: محدودسازی مقدار غذایی که کودک می‌خورد، توصیه نمی‌شود. مطالعات نشان می‌دهند کودکانی که ار نظر جثه بزرگ هستند به علت ترس والدین از اضافه وزن، توسط آن‌ها از نظر میزان غذایی که می‌خورند محدود می‌شوند. به یاد داشته باشید برای رشد سالم، باید کودک تصمیم بگیرد که می‌خواهد چه میزان غذا بخورد.

تحمیل‌کننده
شخصیت تغذیه‌ای: سعی می‌کنید مقدار غذای مصرفی کودک خود را افزایش دهید، او را وادار می‌کنید یک قاشق دیگر غذا بخورد یا تمام محتویات ظرف غذایش را تمام کند و بعد از هر لقمه او را ستایش می‌کنید. گاهی اوقات از غذا برای آرام کردن کودک استفاده می‌کنید، حتی در مواقعی که او نشانه‌هایی مبنی بر گرسنگی از خود نشان نمی‌دهد.
نظر متخصصان: داشتن شخصیت تحمیل‌کننده توصیه نمی‌شود. تحقیقات ثابت کرده‌اند که مجبور کردن کودک برای خوردن غذا بیش از مقداری که خودش می‌خواهد، اثرات منفی بر رشد او خواهد داشت و در حقیقت منجر به این خواهد شد که در بزرگسالی تمایل کمتری نسبت به خوردن غذاهای سالم داشته باشد.
 

واکنشی
شخصیت تغذیه‌ای: به کودک خود اجازه می‌دهید که در مورد مقدار غذایی که می‌خورد تصمیم بگیرد و هنگامی که گرسنه است به او توجه می‌کنید. به او اجازه می‌دهید سیر شدنش را به شما اعلام کند و هنگامی که سیر شده او را به غذا خوردن تشویق نمی‌کنید.
نظر متخصصان: داشتن شخصیت تغذیه‌ای واکنش‌گرا توصیه می‌شود. مطالعات نشان می‌دهند این شخصیت تغذیه‌ای با کیفیت بالای رژیم غذایی و رشد سالم کودکان در ارتباط است.

اگر فکر می کنید ممکن است برخی از ویژگی‌های سه شخصیت تغذیه‌ای اول را داشته باشید، سعی کنید اصول تغذیه واکنشی را در وعده‌های غذایی خود اعمال کنید. تمرین تکنیک های تغذیه واکنشی باعث تشویق کودک به عادات غذایی سالم در حال حاضر و همین‌طور در سال‌های آتی می‌شود. (برای اطلاعات بیشتر به مقاله بایدها و نبایدهای تغذیه واکنشی مراجعه کنید).